Etiko kaj rajto al la lingvo kaj al la identeco inter inkludo kaj eekskludo

La homo ne vivas (oni eĉ povus diri: li ne ekzistas) ekster la komunika kaj dialoga dimensioj: jam ek de la saussura ‘circuit de la parole’ konturiĝas la naturo de la ri-latoj inter ‘mi’ kaj ‘vi’, kaj samtempe la rolo de la ‘aliulo’, kies etimologio kontribuas al debato pri la ‘malsamulo’ kaj pri la dinamikoj kun kiuj oni kompariĝas kaj ri-latiĝas kun ĝi (kaj ne rekte kun la profundigo de la koncepto de identeco). La Chomsky’a prikonsidero, krome, kaj la prikonsideroj devenantaj de la hipotezoj Sapir-Whorf, plie malfermas al la demando pri la universaleco en la malsameco, en kiu la lingvistiko kontribuas, paralele kaj sinergie kun aliaj disciplinoj, al nun- tempa debato kiu falas ĉiam pli rapide de la teorio al la ĉiutaga peno de la praxis de iu rilato, interhoma kaj socia, al serĉado de ĉiam pli konkreta realigo de la principoj de aktiva civitaneco, ankaŭ en la larĝigita panoramo de iu Eŭropa Unio kiu, fandujo de renkontiĝoj de kulturoj kaj lingvoj (antikve kiel nuntempe), iĝas nun ĉiam pli fruktodona kaj signifa grundo de gravedaj pripensoj por la soci-politika konfronto okazanta por la kreado de novaj modeloj kiuj estu bazo por la ekvilibroj de estonta mondo.